Χρυσό πουλί τση γειτονιάς ήσου γ κι αγαπησα σε,
μα `γω `μαι πάντα άτυχη κι ελιγοχάρηκα σε
Σα σ’ έχασα τι θα γενώ, το μ πόνο δε ντόνε βαστώ
Σ’ ένα γ κλαδί του μενεξέ κρέμασα την ελπίδα,
τη μ πότιζα με δάκρυα, μα προκοπή δεν είδα
`θελα σε κάμω μενεξέ, νε σε φυτέψω στο μπαξέ