Τη Δευτέρα σε αγγίζω,
σε παλιές φωτογραφίες.
Κάθε βράδυ σε φιλάω,
μ’ αναμνήσεις στο μυαλό.
Την Τετάρτη βγαίνω έξω,
και τους δρόμους πάλι παίρνω.
Πάω εκεί που `χαμε ζήσει,
τις στιγμές που νοσταλγώ.
Ήσουν Κυριακή για μένα.
Μάτια μου αγαπημένα.
Κι όλο ψάχνω στα χαμένα.
Μήπως και σε βρω.
Τόσες Κυριακές μετράω.
Που `χεις φύγει από μένα.
Και μου φαίνεται σαν ψέμα.
Που δεν είσαι εδώ.
Κάθε απόγευμα διαβάζω,
γράμματα που μου `χες στείλει.
Και συνέχεια κοιτάζω,
πράγματά σου π’ αγαπώ.
Σάββατο όταν φτάνει ρίχνω,
μες το σπίτι τ’ άρωμα σου.
Για να νιώθω ότι είσαι,
κάπου δίπλα μου εδώ.