Omdat toen ge voor 't eerst haar zag
Zij u verrukte met haar lach
En hoop u gaf, ja van die dag
Werd zij het doel van heel uw streven
Eerst hieldt ge 't maar voor spelerij
'n Gril, die spoedig gaat voorbij
Maar langzaam werd die minnarij
'n Band voor 't leven!
Omdat gij in haar ogen keek
Ge voor haar blik alras bezweek
Want ach, ge waart nog maar een leek
Die al die trucjes nog niet kende
Omdat haar droomblik op u rust'
Haar logenmond uw twijfel sust'
Aanvaardt ge, knielend en gerust
Zoveel ellende!
Omdat haar stem, met zoete dwang
Bedwelmend als sirene-zang
De ziel doorwoelt, duurt het niet lang
Ze weet uw diepst geheim t'ontrukken
Wanneer gij in haar armen rust
Vergeet g'uzelf als ge haar kust
Uw eergevoel geeft ge onbewust
Voor al haar nukken
Omdat z'u met haar grillen tart
En straffeloos u plaagt en sart
Geniet z'in zegepraal uw smart
Voor 'n zwakke vrouw blijft men weekhartig
Zelfs als de drift uw oog ontvlamt
De vuist haar staffend reeds omklampt
Haar tranenvloed uw hand verlamt...
Men wordt lafhartig!
Omdat na 'n tijd vol zaligheen
De trouweloze plots verdween
Drijft dat verdriet misschien u heen
En doet de dood u spoedig wensen
Die wanhoopsdrift naar d'eeuwigheid
Is dan de laatste stommiteit
Waartoe versmade liefde leidt...
O! Arme mensen!