Ik kreeg je brief, 't brak me 't hart
Toen ik had gelezen
Wat 'k gevoel in diepe smart
Maar 't moest zo wezen
Toch had je me zo menigmaal
Je trouw bezworen
Hoe klinkt me nog je zoete taal
Steeds in de oren
'k Heb altijd aan je eed geloofd
Ik dacht me veilig
'k Ben van d'illusie nu beroofd
Geen eed is heilig
'k Zou de laatste tijd voorzien
Wat er moest komen
Toch dacht 'k: 't is niet zo... misschien
En ik bleef dromen
Als van geluk ons zwelt het hart
Wie denkt aan lijden!
Als men zich geeft, kent men geen smart
Denkt niet aan scheiden
Zo is 't altijd, men moet soms duur
't Geluk bekopen
Dat alles voel ik in dit uur
'k Mag niet meer hopen!
Je weet heel goed: ik hecht geen waard'
Aan grote woorden
'k Ben niet zo tragisch ook van aard
Me te vermoorden
Maar wat er van me worden zal
God mag 't weten
Toch zal ik niet, in geen geval
Je ooit vergeten
En nu vaarwel, 't is zonder haar
Dat ik zit te treuren
Wij vrouwen weten, vroeg of laat:
't Moet gebeuren
Denk nu en dan aan d'arme meid
Die je eens bekoorde...
En die zo graag 'n eeuwigheid
Je toebehoorde