Μια παλιά ιστορία, που σου φαίνεται αστεία
θα θυμάσαι όταν βρέχει, τίποτα δε θα τρέχει
Σε φθαρμένη κορνίζα, μια ανάμνηση γκρίζα
τα παλιά καλοκαίρια, τα ταξίδια στ’ αστέρια
Ο σπασμένος καθρέφτης, που όλο μέσα του πέφτεις
σε κοιτάζει στα μάτια, και σε κάνει κομμάτια
Θα σε δώσουν για λεία, στα μεγάλα θηρία
θα σε κόβουν στη μέση, θα ρωτάν αν σ’ αρέσει