Έφυγες μες στην καταχνιά
κι ο Πειραιάς, κι ο Πειραιάς μού εφάνη
μια μαύρη κι άσπλαχνη γωνιά,
ένα παλιό λιμάνι.
Έφυγες και πήρες, πήρες την Αθήνα
μέσα στα μπαγκάζια σου και πας.
Πού είν’ η Καστέλλα, πού είναι η Ραφήνα,
πού είναι τ’ ακρογιάλια της χαράς;
Στους δρόμους μόνος περπατώ,
ξένος σε ξένη γη πατώ.
Έφυγες μες στην καταχνιά
κι ο Πειραιάς, κι ο Πειραιάς πεθαίνει.
Ποια να `ναι τούτη η μαύρη γη,
η έρημη και ξένη;
Έφυγες και πήρες, πήρες την Αθήνα
μέσα στα μπαγκάζια σου και πας.
Πού είν’ η Καστέλλα, πού είναι η Ραφήνα,
πού είναι τ’ ακρογιάλια της χαράς;
Στους δρόμους μόνος τριγυρνώ,
ξένος σε ξένη γη πατώ.