Το πείσμα αγκώνα έκανα
Πάνω σε μαύρο βράχο
Ανέβηκα στα σύννεφα
Φως και δροσιά για να’χω
Μ’ αρρώστησα και έτρεξα
Στην πόρτα του κριτή μου
Λιβάνι είχα στην τσάπη μου
Χρυσάφι στην ψυχή μου
Το μελανό το χρώμα της πέτρας η σκιά
Δεν έχει ούτε βοτάνι ούτε και γιατρειά