Sensiz
Hiçlik
Ve kızıllık tüten yanaklarından çözülme uzanır gözlerime
Bahar çocuk yüzüyle yasa
Rüzgar sorgusuz uykuya durur
Yine soğuk
Yine kar
Yine üşür ellerin
Üşürsün
Gidersin
Sessiz kanatlı kuşlar mı eşlik eden bulutlarla
Issızlığı mı yoklar kalabalık
Yumuşak saydam elleriyle
Yokluğunu mu büyütür bende
Ben üşürüm
Sen kaçsan aynalı sözcüklerden kim duyar
Her adımında çiğnenen kanlı et parçasının onulmaz ritmini
Adem'den mi kalan ne
O günah ikimizde
Seni bağışladı tanrı
Beni de.