Als ik eens een clown kon zijn
Midden in een eigen lichtstraal staan
In een onbeschrijflijk mooi en vreemd costuum
Met een marmeren gezicht
Waarin alleen mijn ogen spraken
En duizend mensen om mij heen
Een ademende duisternis
Die aan mijn voeten lag
Ik stond daar, wit in al die stilte
En op mijn concertina zou ik dan
Bijvoorbeeld La Paloma spelen