Δεν κοιμάται ποτέ το λιοντάρι μου,
σα θηρίο αγρυπνά στο κεφάλι μου.
Όταν πέφτω βαρύς και αδύναμος,
λέων μου, ξεκινάς υπερήφανος.
Εμείς ποτέ δε χωρίσαμε
όσες φορές κι αν το διαλύσαμε.
Εμείς μαζί πάμε, αχώριστοι
και στη ζωή και στην κόλαση.
Τρέχει σ' έναν αγρό από ζάχαρη
κάποια ομορφιά κυνηγά, τέλεια κι άπιαστη.
Στέκει ψηλά και κοιτά απ' το βράχο του,
μέσα στην κόκκινη δύση μονάχο του.
Εμείς ποτέ δε χωρίσαμε
όσες φορές κι αν το διαλύσαμε.
Εμείς μαζί πάμε, αχώριστοι
και στη ζωή και στην κόλαση.
Ξύπνα κι άκου το λιοντάρι μου,
σα θηρίο αγρυπνά στο κεφάλι μου.