Ξημερώνει ξανά
μ’ ένα παράξενο χρώμα
που χύνεται απ’ το σύμπαν μακριά
καθώς σβήνουν της πόλης τα φώτα
Ξημερώνει, μα αυτός
είναι ο πιο όμορφος ήλιος που χω δει
Ξημερώνει, θαρρείς
κάθε κόπος μας, κάθε δάκρυ
σηκώνει όλο το βάρος της γης
κι όλα σμίγουν μ’ αγάπη
Κι ενώ όλα όπως χθες
όμοια στέκονται εκεί έξω,
αυτό που τα αλλάζει, δες
είναι ο τρόπος που εγώ τα βλέπω
Ξημερώνει, μα αυτός
είναι ο πιο όμορφος ήλιος που `χω δει
σα να πηγάζει από μέσα μου το φως
που απλώνεται στη γη
Κι απ’ το πουθενά
ανατέλλει μια καινούρια αρχή
ξαφνικά,
νιώθω πως όλα ν’ αλλάξουν μπορεί
Ξημερώνει ξανά
μα δύει μέσα μου ο φόβος κι η λύπη
μόνο ο χρόνος μας πηγαίνει μπροστά
μονάχα ο δρόμος την αλήθεια μας δείχνει
Και στ’ ακριβά
θα οδηγήσει, τα αισθήματα, τα πρώτα
που θα φτάνει να κοιτάζω απλά
την ανατολή καθώς σβήνουν τα φώτα
Ξημερώνει, μα αυτός
είναι ο πιο όμορφος ήλιος που `χω δει
σα να πηγάζει από μέσα μου το φως
που απλώνεται στη γη
Ας είναι τα νέα χαρούμενα σήμερα...