Έχω τα μάτια μου καρφωμένα μπροστά απ’ τις εφαπτόμενες σκέψεις,
επόμενες, ανερχόμενες, όταν νιώθω πως οι λέξεις είναι συνεχόμενες,
συνοδευόμενες από οσμές.
Όσο το καις, τόσο το θες, τόσο το πίνεις, τόσο τον εαυτό σου δίνεις,
αρχίζεις τους κόμπους να λύνεις με ρίμες που φτύνεις υπόγεια.
Καπνός και λέξεις σ’ έναν κόσμο ψεύτη χαλαρώνω μόνο μ’ αυτό κι επαυξάνω,
έχω τ’ αδέλφια μου για μένα κι εγώ γι’ αυτούς είναι έτοιμος να πεθάνω
όταν η περίσταση το απαιτήσει.
Τιμώ την τελετή του freestyle μέσα απ’ το ντουμάνι
κι ας μου λένε πως με κάνει καχύποπτο το χασίσι,
με κάνει, μα δεν υπάρχει κανένας λόγος πανικός να με πιάνει
όταν οξύνονται οι αισθήσεις,
φρόντισε εκ βάθους ψυχής να μιλήσεις,
07 απευθύνομαι ρητώς σε αρρωστημένες συνειδήσεις,
απλώς, δεν προσδοκώ να γίνω παίχτης,
είμαι καλλιτέχνης μ’ αρχίδια δε το πουλάω,
και μη μου λες γι’ άπιαστες επιδώσεις στο μικρόφωνο μαλάκα σε γαμάω,
χτυπάω, το κάνω δίχως όφελος απλά και μόνο επειδή τ’ αγαπάω,
μα δεν υπάρχει σεβασμός στο Χιπ χοπ, εμπορικοποιείτε από κάθε πουτάνας γιο,
γι’ αυτό το γράφω και το ηχογραφώ για κάθε συντοπίτη κι αδελφό,
φονικό, σκεπτικό, ριμοδοτικό και υποτονικό,
βγαίνει στο χύμα και μυρίζει δρόμο γιατί είναι ακόμα αυθεντικό και δεν αλλάζει,
το σπρώχνω χαμηλά κι όσο ο καπνός της σοκολάτας μ’ ανεβάζει,
μου μοιάζει, έμπνευση πως μέσα απ’ της πόλης τα στενά πηγάζει,
υπάρχει ποιητική ομορφιά κριμένη μέσ’ στης ασχήμιας την καρδιά,
κρυφά φωλιάζει, μας φαίνεται ξένη, σαν άυλη συντροφιά,
μέσα στην περίπλοκη απλότητα προτύπων που μας ωθούν στην ωμότητα,
στις μέρες μας αποτελεί ρουτίνα ακόμα και η πιο ασυνήθιστη αραιότητα,
πάθος, δεν απορρίπτω τη λύση της βίας γιατί κι η βία κρύβει ερωτισμό στο βάθος,
αυθόρμητος πάντα γουστάρω να πέφτω πολλές φορές στο ίδιο λάθος, όλα
μ’ ωθούν να γίνω ένα με την πένα, να ταξιδέψω στα χαμένα συναισθήματα
που πάνε κι έρχονται σαν τρένα,
δεν τελειώνουν τα προβλήματα για `σένα και για μένα.
Δεν είδα φως πίσω απ’ τις άπειρες υποσχέσεις,
το ψέμα διήσδησε σαν δηλητήριο μες’ στις ανθρώπινες σχέσεις,
μ’ αν δεν πονέσεις, δε θα μάθεις ποτέ πόσο δύσκολο είναι να είσαι αληθινός,
μείνε αληθινός, άσχετα από το πώς περιφέρεται γύρο μας ο χρόνος,
νιώθω μόνος και έχω συνηθίσει,
οι δρόμου είναι γεμάτοι πειρασμούς κι οι πειρασμοί αυτοί μ’ έχουν νικήσει, γράφω
κομμάτια για τους λίγους λάτρες του αντεργκράουντ σε πρώτο βαθμό,
είναι Ψ.Δ. τ’ ανερχόμενο 07 απ’ τον υπόγειο σταθμό,
Υπόγειος σταθμός...
το ανερχόμενο...