Πουλάκι ν είχα στο κλουβί, μα την Αγιο Παρασκευή,
πουλάκι μυρωμένο, μια χαρά ήταν το καημένο.
Tου τάιζα κι ζάχαρη για τ’ ισέναν άχαρη,
του τάιζα κι μέλι για τ’ ισένα βρε χαμένη.
Kι απ’ την πουλλή τη ζάχαρη ξισκανταλώθ’κι1 του κλουβί
κι έφυγε το πουλάκι μ’, τ’ αηδόνι μ’, τ’ αηδονάκι μ’.
Πάησι στα όρη στα βουνά, στις βρύσις στα κρύα νιρά,
πάησι για να βοσκίσει και πια να μη γυρίσει.