Ένα Αυγουστιάτικο φεγγάρι
Μια γρανίτα παγωμένη
Κάποια παμπάλαια ταινία
Και η καρδιά μου αναμμένη
Τόσα και τόσα καλοκαίρια
Ζεστά και ερωτευμένα βράδια
Μα όταν ανάψανε τα φώτα
Ήταν η θέση δίπλα άδεια
Μένει λοιπόν
Απ’ το πρόγραμμα σκισμένη μια σελίδα
Το `χα σκεφτεί
Πως θα πονέσει τελικά η ηρωίδα
Μου το `χες πει
Στο παρελθόν ποτέ ξανά να μη γυρνάω
Μα πως πονώ
Το Αυγουστιάτικο φεγγάρι σαν κοιτάω
Μια παλιά φωτογραφία
Πέντε έξι φίλοι μαζεμένοι
Να ο Βασίλης κι η Αλίκη
Και μεις οι δυο αγκαλιασμένοι
Γονάτισες στη παραλία
Με τράβηξες και μένα χάμω
Θυμάμαι σήκωσε αέρα
Γεμίσαν τα μαλλιά σου άμμο