Verse 1:
Biz beraber ölür müyüz hayatlar unutulunca?
Ben bu hayatta bulundukça yalandan umudu bulcam
Gecemi gündüz edeli bende rüya da yok kabus da
Keşke diyerek açıldı gözlerim ayakta uyutulunca
Bugün sade düşünüyorum,
Başkalarının yaşayıp sitem ettiği
Hayatın hayallerinde sebepsizce gülüşüyoduk
Hatırladıkça küfrediyorum geçmişimi
Ki nasıl olurda unuturum biz,
Aynı sofranın açlığını bölüşüyoduk
Şimdi neyim var he? Lanet adama dönüşüyorum
Duvarlar 3. dili öğrenmiş, farklı dilde dövüşüyoruz
Kimin gözünde küçülüyorum? Ve ben bu yolu tek
başıma adımlarım elimi tutma sen, hayır üşümüyorum
Isınamadın bana, zaten ısıtamazdım değil mi?
Sesin bi serindi ve sen nefesimdin eşimdin
Hıçkırığımdan kalbe kadar tuttu bu nakarat
Şimdi tam zamanı kadın mutluluktan ağla.
Nakarat:
Bugün pamuk kalbinden taşınıyorum
Masal diyarlara göç edip yeniliyorum
Her gözyaşı sana her hatıra bana
İnanamıyorum sensiz kaldım yine
Verse 2:
Biz bağımsız yaşar mıyız, aynı düzene devam edip?
İznim olmasa da gidermisin tüm hakkını helal edip?
20 ocakta yığılıp kalan duygularımın çığlığı bu
Sen en büyük hatası oldun lan gençliğimin.
Bugün sade düşünüyorum, başkalarının hayal edip
Gülümsediği her ne varsa biz onlarda ağlıyoduk
Artık sanmıyorum, ileri gittik zaten unutamam
Biz aynı sofranın bize zehir olmasını sağlıyoduk
Şimdi neyim yok ki benim? Yokluğun var!
Yokluğunun duvarları, duvarlarda çokluğun var!
Bunu gözünde büyütme sen, senle soğuk
Havalı anılarımda aynı yolu adımlarken elimi cebime soktuğum var
Isıtamadın beni, zaten ısınamazdım yenildim
Kesin bi sevindin ne sen benimdin, esirdim
Hıçkırıktan geriye kalan kalp olacak hala
Neyse, o da senin olsun kahrolarak ağla.
Nakarat:
Bugün pamuk kalbinden taşınıyorum
Masal diyarlara göç edip yeniliyorum
Her gözyaşı sana her hatıra bana
İnanamıyorum sensiz kaldım yine