Σκοτάδι πριν απ’ το σκοτάδι
Κέρινα πρόσωπα, εκμαγεία
άδεια τα σώματα μας, κάδοι
Νωρίς μας τέλειωσε η μαγεία
Ασχήμια πάνω στην ασχήμια
Πρώην αγάπη που ασχημαίνει
Αγρίμια μέσα μας αγρίμια
Φοβάμαι είμαστε δυο ξένοι
Κάθε δεύτερη σκέψη
Φέρνει πρώτη μια θλίψη
Πόσο σ’ είχα πιστέψει
Και πολύ μου ‘χεις λείψει
άλλο τι να ικετέψει
μια ζωή πριν εκλείψει
Κουρέλια μέσα στα κουρέλια
Και στις ζωές μας μπάζει κρύο
Εμείς που τρέχαμε τα γέλια
Στο ράλι τώρα των δακρύων