Με το καράβι Αχαριστία
μια μέρα κρύα σαλπάρισες,
κι απ’ τα προσωπικά σου δώρα
εκτός από βροχή και μπόρα
ένα μονάχα μ’ άφησες.
Μια παλιά φωτογραφία,
αγκαλιά στη θάλασσα.
Χτες την έκανα κομμάτια
να μη βλέπουνε τα μάτια
πόσα χρόνια χάλασα.
Όσες φορές μ’ έχεις φιλήσει
τόσες φορές σταυρώθηκα,
κι αυτό που απ’ όλα τώρα μένει
είναι μια κάμαρα θλιμμένη
που κάποτε σου δόθηκα.