Είναι μέρες που ούτε ο ήλιος δύει, καλύπτει τον αγέρα
είναι νύχτες που οι γιοί δολοφονούνε τον Πατέρα
είναι μέρες που τα νεύρα σου δεν πάνε παραπέρα
είναι νύχτες που οι κόρες κομματιάζουν την Μητέρα.
Αναστεναγμός, άλλος ένας στεναγμός.
Είναι μέρες που οι φίλοι σου θα σπάσουν λίγο λίγο
είναι νύχτες που της κόλασης την πόρτα δε σου ανοίγω
είναι μέρες που τα χείλια της, θυμάσαι να σαπίζουν
είναι νύχτες που οι τάφοι μας, τα όνειρα τσακίζουν.
Αναστεναγμός, άλλος ένας στεναγμός.
Είναι μέρες που δουλεύεις σαν σκυλί μέσα στην Φάτνη σου
είναι νύχτες που κοιτάς μες στο καθρέφτη για να υπάρχεις
είναι μέρες που τα μάτια σου υπόκρυφα θρηνούνε
είναι νύχτες που και οι άλλοι, όλοι μέσα μου φοβούνται.