Όλα να βγαίνουν σε καλό και το κακό σαν μνήμη.
Να αλλάξει η γλώσσα ξαφνικά
Εγώ να μείνω πια λυτός, λυτός πια στο κατάρτι...
Της κόρης μου ή του γιου μου η σειρά, να ξαναδεί την πόλη
Συνεχίζω...
Σκυφτός, σκυφτός, έρποντας κι ορθός να σέρνω το αλέτρι.
Η γη μου πίσω να καρπίζει λουλούδια και χυμούς,
στη στάχτη να αναβλύζει
Σαν μνήμη που αλάργεψε σε δίσεκτους καιρούς,
σαν νίκη που γυρίζει
Να η σελήνη μου,
ξαναγυρίζει στη βόλτα της που είναι μικρή.
Ξοπίσω της τρέχει ένα αστέρι, ένα αστέρι
Ο Σείριος αγωνιά ψάχνοντας να βρει ταίρι.
Αποτελειώνουν οι γραμμές, τελειώνουν οι αράδες,
φωλιάζουνε τα όρνια σε σκοτεινές χαράδρες.