Στο μπερντέ μια σκια να ρίχνεις
με κουρέλια στρωμένη, η ζωή μου πεσμένη
παράγκα.
Πίσω απ’ τ’ άσπρο πανί δε με βλέπουν
που κλαίω
πόσα χρόνια ακόμα θα μας κλείνουν το στόμα
τα φράγκα.
Αχ ψυχούλα μου, αχ καρδούλα μου
στην καμπούρα μου όλο το κρίμα.
Δε φοβήθηκα στην αγκάλη σου
στον μπερντέ να παίζω το θύμα.
Στο ταμείο μετρούν τις ψυχές σαν κοπάδια
εισιτήρια πόσα, μετρημένα τα γρόσα,
κλεμμένα.
Αγοράζουν το δίκιο με παράδες, οι αγάδες
το σεράϊ δεν πέφτει και γυρεύει έναν κλέφτη,
εμένα.