Ξύπνησα κι όλα γύρω μου ξανά μες στο σκοτάδι
με τα παράθυρα κλειστά μέρα και βράδυ
και οι μπλε κουρτίνες κόβουνε κάθε ελπίδα
από τη χαραμάδα να μπει μια ηλιαχτίδα
Δε γνωρίζω ώρα,
δε γνωρίζω μέρα,
έχασα το χρόνο
και τα χρώματα όλα έχουνε τον ίδιο τόνο
Μαύρο, μαύρο,
η καρδιά μου εξασθενεί
παλμούς δεν έχει
και απ’ τα μάτια μου ποτάμι δάκρυ τρέχει
Μαύρο, μαύρο
Ξύπνησα και πάλι βρίσκομαι στο ίδιο το σημείο
σ’ ένα έρημο και σκοτεινό τοπίο
Στ’ άδεια δωμάτια να βρω εσένα ψάχνω
σαν υπνοβάτης στ’ αντικείμενα σκοντάφτω
Μαύρο, μαύρο,
η καρδιά μου εξασθενεί
παλμούς δεν έχει
και απ’ τα μάτια μου ποτάμι δάκρυ τρέχει
Μαύρο, μαύρο