Του κόσμου οι πικραμένοι και ξεχασμένοι απ’ το Θεό
αντάμωσαν μια μέρα και στον αγέρα στήσαν χορό.
Σμίξαν τις φαμελιές τους και τις καρδιές τους σ’ έναν καημό,
στείλαν το στεναγμό τους και τ’ όνειρό τους στον ουρανό.
Ήλιε μου, να χαρείς,
άσ’ τους τα παραμύθια
στ’ όνειρο να τα ζούνε.
Ήλιε μου, μην εβγείς,
που φέρεις την αλήθεια.
Άσε τους να χαρούνε.
Του κόσμου οι πικραμένοι αγκαλιασμένοι μες στη νυχτιά,
και στα βαθιά τους μάτια βλέπεις παλάτια κι άσπρα πουλιά.
Βγαίνει απ’ την καρδιά τους η ερημιά τους κι η συννεφιά
κι ανέβηκαν μια στάλα την έρημη σκάλα για την χαρά.
Ήλιε μου, να χαρείς,
άσ’ τους τα παραμύθια
στ’ όνειρο να τα ζούνε.
Ήλιε μου, μην εβγείς,
που φέρεις την αλήθεια.
Άσε τους να χαρούνε.