Μέσ' στα ξένα είμαι
κόρη μου γλυκιά,
σκέφτομαι εσένα,
κάθε μια βραδιά.
Όρκο σου 'χα κάνει
να ξενιτευτώ,
πλούσιος να γυρίσω
να σε παντρευτώ.
Τάχα με θυμάσαι,
τάχα με πονάς,
ή μ' έχεις ξεχάσει
κι άλλον αγαπάς;
Ούτε ένα γράμμα
δε μου στέλνεις πια,
για παρηγοριά μου
μέσ' στην ξενιτιά.
Θέλω να μου γράψεις,
αν με καρτεράς,
αν κι εσύ τον όρκο
που 'δωσες κρατάς.