Δεν είναι δρόμος η καρδιά
που τον περνάς μονάχος
χωρίς αγάπης συντροφιά
μαύρος θα γίνει βράχος
Το δρόμο πήρες που δεν βγαίνει
απ’ τα χείλη στην καρδιά
και θα μείνεις σαν το δέντρο
που του φυγαν τα πουλιά
Τα χέρια έλα δώσε μου
πριν χάσεις την καρδιά σου
εγώ είμαι ο αέρας σου
και τα πλατιά φτερά σου
Το δάκρυ διωξε και τον πόνο
και για μια ματιά χρυσή
θα σου δώσω τη ζωή μου
και ο ήλιος θα `σαι εσύ