Στον Ψηλορείτη βγήκε το φεγγάρι
κι είναι το πέλαγο ασημί. Δεν έχει η Κρήτη
τέτοιο παλληκάρι, ο κήπος τέτοιο γιασεμί.
Ανέβα στο χαγιάτι μου, άιντε γαλανομάτη μου.
Να γίνω μαξιλάρι σου για να θωρώ τη χάρη σου.
Στον Ψηλορείτη κρέμασα καδένα όλα τ’ αστέρια
του ουρανού. Δεν έχει η Κρήτη άλλην από σένα
γαρυφαλιά του δειλινού.
Τυλίξου στο σεντόνι σου και ρίχτο απ’ το μπαλκόνι σου,
ν’ ανθίσει ο δρόμος λούλουδα, φεγγάρια
κι ασπρολούλουδα.