Συνήθισα πια τη ζωή την άδεια
συνήθισα κι εσένα μακριά
κατάφερε η ψυχή μου να γελά
με φίλους στο τηλέφωνο τα βράδια
Έχω χωρέσει όλο το σκοτάδι
μες στης καρδιάς τα λίγα εκατοστά
βγαίνω στην πόλη όλα φωτεινά
η θάλασσα του ορίζοντα είναι λάδι
Έμαθα στη ζωή αυτή
να ξεγελάω την άλλη που ζήσαμε μαζί
Ανέβηκα ψηλά στον Αϊ Γιάννη
κρατιέμαι απ’ το πεζούλι και κοιτώ
κι ας είναι το ηλιοβασίλεμα για δυο
μονάχη η ψυχή όλα τα φτάνει