Είναι η ψυχή ένα πηγάδι
απάνω πάνω καθαρό
κι όσο πηγαίνεις προς τα κάτω
στοιχειά σκαλίζουνε τον πάτο.
Σκύβουν οι φίλοι σου να πιούνε
να δροσιστούνε απ’ την κορφή
μα δε θαρρεύουν, δε τολμούνε
στιγμή στη λάσπη σου να μπούνε.
Έρχονται κι οι αγαπημένοι
- οι κήποι θέλουνε νερό -
γυρνά ο τροχός νερό σηκώνει
μα όσο βγάζουνε θολώνει.
Βυθό θα πιάσει μόνο εκείνος
που όσο κι αν πιει δεν ξεδιψά
και θα βουτηξει στο πηγάδι
εκεί στο πιο βαθύ σκοτάδι.
Εκεί...