Δεν είναι αυτό τραγούδι, αυτό είναι μαχαιριά
τα λόγια του από αίμα είναι στάλες,
το γέννησε μια νύχτα κάποια πληγή παλιά
και τ’ άφησε στης πόρτας μου τις σκάλες.
Δεν είναι αυτό τραγούδι, μια φάλτσα είναι στριγκλιά
το μπασταρδο μωρό στην πόρτα απ’ έξω,
το βρήκε κάποιος ξένος στου νου μου τη γωνιά
και τώρα θέλει εγώ να τ’ αναθρέψω.
Ούτε καλή ούτε κακή, δε θέλω άλλη σκέψη,
μόνο η κρύα η σιωπή να μπει να κατοικήσει,
κάθε γωνιά κι υπόγειο και σκοτεινό πατάρι
που έχει ο νους με θλιβερά τραγούδια πλημμυρίσει.
Δεν είναι αυτό τραγούδι, δεν το `γραψε κανείς,
στο λέω, δεν ξέρει μάνα ούτε πατέρα,
ο ήχος είναι μόνο κάποιας παλιάς πληγής
που πέρασε το στήθος μου σαν σφαίρα.