Θα `θελα να `ξερα τουλάχιστον που πας
πως είναι τώρα δίχως τη δική μου αγάπη
πως είναι όταν στο σπίτι σου γυρνάς
και ψάχνεις να πιαστείς ξανά από κάτι
Μονάχη σου διαλέγεις τι θα πεις
μονάχη σου διαλέγεις τι θα κάνεις
Ακόμα μια φορά αν το σκεφτείς
για μένα δεν μπορείς να αμφιβάλλεις
Για σένα λιώνω μια ζωή, για σένα λιώνω
μη με αφήνεις στη βροχή γιατί παγώνω
Κι αν δε με παίρνεις αγκαλιά, εγώ θυμώνω
για σένα μένω στη ζωή, για σένα μόνο
θα `θελα να `ξερα τουλάχιστον τι θες
έτσι που κάνει η ματιά σου ένα γύρο
Να με κοιτάξεις μια κουβέντα να μου πεις,
να με φωνάξεις και στον ώμο σου να γείρω
Αβάσταχτο να βρίσκεσαι αλλού,
αβάσταχτο να είσαι μακριά μου
Κι αν χάθηκαν τ’ αστέρια από παντού
να έρθεις να σου φτιάξω εγώ δικά μου