Αυτή η μορφή που με κοιτάει
Μες το καθρέφτη χαμογελάει
Δεν είναι το όνειρο που ξέχασα
Είναι που λόγια έγινες πια και σ έχασα
Δεν είναι που στο άκουσμά σου μέθυσα
Είναι που λόγια έγινες πια και σ έχασα
Βάζω πότο τσιγάρο ανάβω
Ότι με τέλος μοιάζει κουράστηκα να ψάχνω
Δεν είναι που μου ’λειψες, και έκλαψα
Είναι που λόγια έγινες πια και σ έχασα
Δεν είναι τα πρέπει που με γέλασαν
Είναι που λόγια έγινες πια και σ έχασα
Απ’το μπουκάλι αδειάζω ψέμα
Μα αλήθεια γίνεται σαν μπαίνει μες’το αίμα
Τη μοναξιά μου ήπια και μέθυσα
Είναι που λόγια έγινες πια και σ έχασα
Δεν είναι που σ’ ότι μου ζητάει δε σ’ έδωσα
Είναι που λόγια έγινες πια και σ έχασα
έγινες λόγια πια και σ έχασα
δεν είναι η απουσία σου που γεύτηκα
Είναι που λόγια έγινες πια και σ έχασα
έγινες λόγια πια και σ έχασα