Ξημέρωμα κι απλοφεγγιά
το δάκρυ σου φτωχολογιά
κουράγιο καρφωμένο στο τσαντίρι
Εδώ αδειάζουν οι καρδιές
απ’ τις ζωής τις σουγιαδιές
μα κάνουμε τον πόνο πανηγύρι
Χτύπα το σίδερο στ’ αμόνι τώρα
τώρα που καίγεται ισιώνει τώρα
Μάνα μου πες μου το γιατί
άλλοι τραβάνε γελαστοί
κι εμείς με την μπουκιά φαρμακωμένη
Χρόνια και χρόνια στον σταυρό
το θάρρος ψάχνω για να βρω
μα η μοίρα μας στην λάσπη φυτεμένη