Πόσο μόνος είμαι θεέ μου
αχ, πόσο μόνος,
που να είσαι άνθρωπε μου
είναι οι νύχτες χρόνος
και συγκατοικεί μαζί μου
μόνιμα ο πόνος.
Έφυγες και μια ζωή
ψάχνοντας τριγυρίζω
κι απ’ τον πόνο στη μορφή
άνθρωπο δεν θυμίζω.
Πόσο μόνος είμαι θεέ μου
αχ, πόσο μόνος,
που να είσαι άνθρωπε μου
είναι οι νύχτες χρόνος
και συγκατοικεί μαζί μου
μόνιμα ο πόνος.
Έφυγες και μια ζωή
ψάχνοντας τριγυρίζω
κι απ’ τον πόνο στη μορφή
άνθρωπο δεν θυμίζω.
Πόσο μόνος είμαι θεέ μου
αχ, πόσο μόνος,
που να είσαι άνθρωπε μου
είναι οι νύχτες χρόνος
και συγκατοικεί μαζί μου
μόνιμα ο πόνος.