Αν δεν ξέρεις τρέχα ρώτα τι ήσουνα για μένα εσύ,
κούρσα με σβηστά τα φώτα, έτοιμη για σύγκρουση
κι όμως ήτανε μοιραίο έτσι να σ’ ερωτευτώ,
λάθος μου το πιο ωραίο, μην μ’ αφήνεις να χαθώ.
Κάνω πέτρα την καρδιά, η ζωή μια ξενιτιά,
έχεις φύγει κι είσ’ αλλού, βασανάκι τού μυαλού,
γύρνα πίσω, να χαρείς, άνθρωποι είμαστε κι εμείς,
κάνω πέτρα την καρδιά, η ζωή μια ξενιτιά,
έχεις φύγει κι είσ’ αλλού, βασανάκι τού μυαλού.
Τόσα λόγια τι τα είπες, τζάμπα τα θυσίασες,
άφηνες μονάχα λύπες, μια χαρά δε μοίρασες,
κι όμως, ήτανε γραμμένο δίπλα σου να είμαι εγώ,
να πονώ, να επιμένω κι όλα να σ’ τα συγχωρώ.
Κάνω πέτρα την καρδιά, η ζωή μια ξενιτιά,
έχεις φύγει κι είσ’ αλλού, βασανάκι τού μυαλού,
γύρνα πίσω, να χαρείς, άνθρωποι είμαστε κι εμείς,
κάνω πέτρα την καρδιά, η ζωή μια ξενιτιά,
έχεις φύγει κι είσ’ αλλού, βασανάκι τού μυαλού.