Στο σήμερα γυρνώντας τσακισμένος,
φέρνω στο νου μου το πικρό μου παρελθόν
ισόβια να μένω αποκλεισμένος
απ’ το εγώ μου και απ’ οτι αγαπώ
καί πονώ και απορώ,
και ενα μόνο στη ζωή μου αναζητώ
ποια αμαρτία εχω κάνει
και δεν πρόκειται ποτέ να βρω λιμάνι
πόσο θεέ μου θα αντέξω
άλλο πόσο χαμηλά πρέπει να πέσω
που να ναι η αγάπη πού ζητούσα
για να ακουμπήσω και να βρω παρηγοριά
που βρίσκονται όλοι αυτοί που μ’ αγαπούσαν
απ’ την στιγμή που μου κοπήκαν τα φτερά
καί πονώ και απορώ,
και ενα μόνο στή ζωή μου αναζητώ