Η ζωή με κουράζει
όπως η κυκλοφορία
τα παλιά λεωφορεία.
που ο οδηγός τους τα άφησε
και δεν τ’ αράζει.
Τους ανθρώπους κοιτάζω
που σκυμμένοι στην άκρη,
πάντα πνίγουν το δάκρυ
και το κλάμα τους ντρέπονται.
Ξημέρωμα και με τρομάζει
που με πηγαίνουν όλα αυτά
κάτι δεν είναι όπως παλιά
να ‘χει χάσει η καρδιά
κι έτσι στενάζει.
Τους ανθρώπους κοιτάζω
που σκυμμένοι στην άκρη,
πάντα πνίγουν το δάκρυ
και το κλάμα τους ντρέπονται.