Γέμισε η νύχτα το δικό μου ουρανό
χάθηκε ο χάρτης με το θησαυρό,
πως τα καταφέραμε σε ένα λεπτό
όλα αυτά που νιώσαμε να πιάσουνε βυθό.
Κοίτα πως βουλιάζουν τ’ αστέρια,
κοίτα στα δικά μου τα χέρια η πίκρα,
στα δικά σου η λύπη,
κοίτα τον καθρέφτη τον θύτη.
Μα κοίτα πως βουλιάζουν τ’ αστέρια,
κοίτα στα δικά μου τα χέρια η πίκρα
στα δικά σου η λύπη,
κοίτα τον καθρέφτη τον θύτη.
Ξέβρασε η θάλασσα μια αγάπη απ’ τον πάτο
καιρός μου είπες να πάμε παρακάτω,
αφού απαγκιστρώθηκες απ’ τη δική μου γκρίνια
ήρθε τώρα η ώρα να σπάζει λίγο η γκίνια.
Μα κοίτα πως βουλιάζουν τ’ αστέρια
κοίτα στα δικά μου τα χέρια η πίκρα
στα δικά σου η λύπη,
κοίτα τον καθρέφτη τον θύτη.
Γέμισε η νύχτα τον δικό μου ουρανό
πως τα καταφέραμε, πως τα καταφέραμε
σε ένα λεπτό.
Πως βουλιάζουν τα αστέρια,
κοίτα στα δικά μου τα χέρια η πίκρα,
στα δικά σου η λύπη,
κοίτα τον καθρέφτη τον θύτη.
Μα κοίτα πως βουλιάζουν τ’ αστέρια,
κοίτα στα δικά μου τα χέρια η πίκρα,
στα δικά σου η λύπη,
κοίτα τον καθρέφτη τον θύτη.
Μα κοίτα,
κοίτα πως βουλιάζουν τα αστέρια,
κοίτα.