Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη
κι όλα γύρω μου ήταν σκοτεινά
και θλιμμένος τις βραδιές περνούσα
στου άχαρου σπιτιού μου τη γωνιά
Όλα τώρα γύρω μου γελούνε
κι απ’ αγάπη τώρα με μεθούνε
σαν φιλώ γλυκά τα δυο σου χείλη
που `ναι σαν τριαντάφυλλα τ’ Απρίλη
Έλα οι δυο κρασί παλιό να πιούμε
κι έτσι με χαρά μαζί να πούμε
της αγάπης τ’ όμορφο τραγούδι
που `ναι σαν της άνοιξης λουλούδι