Εκεί στην ακροθαλασσιά, γέλιο, χαρές, τραγούδι
εσμίξανε κάποιες ψυχές στης νύχτας το λουλούδι.
Στα κύματα παιχνίδιζε το φως απ’ το φεγγάρι,
εκεί το ψάρι κι ο ψαράς γινότανε ζευγάρι.
Κοντά στη φύση ο άνθρωπος
το νου του ησυχάζει,
ανοίγει διάπλατα η καρδιά
και η χαρά φωλιάζει.
Τη συντροφιά τη ζήλεψε ένα μικρό αστέρι,
κατέβηκε τόσο κοντά και μ’ άπλωσε το χέρι.
Στη συντροφιά το σύστησα, φωνές, χαρες και γέλια
και ολονών τα πρόσωπα γινήκανε αστέρια.