Τα χρόνια που φεύγουν μας παίρνουν μακριά
δικούς μας ανθρώπους, εγγόνια παιδιά
το γήρας μας φέρνει στιγμές μοναξιάς
σε κάποιο διαμέρισμα μιας γειτονιάς.
Υπάρχουν για μας όμως οι Κυριακές
που πούλμαν μας παίρνει για τις εκδρομές
στη Λούτσα, στην Πάχη και στο Δασκαλιό
στο τέλος, ζωή, είσ’ ακόμα σχολειό.
Προσφέρουν σε μας τούτες οι Κυριακές
στη θάλασσα δίπλα ταβέρνες μικρές
εικόνες από κοντινή εξοχή
παιδιού ζωγραφιές που `χουν τσαλακωθεί.
Το βλέμμα μας θέλει σκαρί να γενεί
στ’ απέραντο πέλαγος να ξανοιχτεί
στο κρύσταλλο φέγγουν δυο στάλες κρασί
ζωή είσ’ ωραία σαν είσαι απλή.
Το βλέμμα μας θέλει κισσός να γενεί
στο βλέμμα των άλλων ν’ αναρριχηθεί
και πώς γαληνεύει καθώς συναντά
εκείνα τα μάτια που `χουν δει πολλά.
Σαν φτάνουν στη δύση τους οι Κυριακές
και πούλμαν μας φέρνει απ’ τις εκδρομές
βροχούλα γλυκιά στάζει στην ερημιά
ζωή είσ’ ωραία και στα γηρατειά.