Του χρόνου έχω τα σημάδια φυλαγμένα
μέσα στην τσέπη κι είμαι ο μόνος τους σκοπός,
έχω αφήσει τις ελπίδες μου σε σένα
και το μυαλό μου ησυχάζει ένας λωτός.
Βαθιά στου ορίζοντα τη δύση έχω αφήσει
το βλέμμα μου και κάποια διψασμένη οργή
για κάποιους που έχω χρόνια τώρα αψηφήσει
και τους αφήνω να με αφήνουν στη βροχή.
Υπάρχουν όνειρα που χάνονται σε θάλασσες θολές,
μες στις κουφάλες των καιρών και σε αδέσποτες στιγμές.
Μα τ’ όνειρό μου το έχω εγώ και στον λαβύρινθο αυτό,
θα βρω την άκρη να το βγάλω αληθινό.
Έχω αντέξει να γεννιέμαι κάθε μέρα,
κάθε πρωί να είμαι διαφορετικός,
σήμερα ήμουν το παιδί με τη φλογέρα
κι αύριο ίσως ένας άσημος αστός.
Κάπου στον ορίζοντα τη δύση έχω αφήσει,
μια ιστορία που είναι πάντα αληθινή,
για κάποιους που έχει η ψυχή τους ναυαγήσει
και που γι’ αυτούς λέει δεν ανοίγουν οι ουρανοί.
Υπάρχουν όνειρα που χάνονται σε θάλασσες θολές...
Είπαν πως χάραξα τον ίσαλο στην άμμο
γιατί τα κύματα μου πέφτανε βαριά,
είπαν πως έδεσα το πλοίο μου στον κάβο ( χρόνια )
γιατι αγαπούσα πιο πολύ τη σιγουριά,