Αρκετά μαζί του παίξανε,
τον κάψανε, τον κλέψανε,
τον τρέξανε, του τάξανε
άλλη ζωή.
Έχει φτάσει πια στο τέρμα,
δεν του έχει μείνει κέρμα,
τελειώσανε τα ψέματα
κι η ανοχή.
Μα αλλάζει το κανάλι
κι η ομάδα του η μεγάλη
έχει κρίσιμο αγώνα,
κάπου εκεί τελειώνουν όλα,
όλα...
Γεια σου άμοιρε πολίτη,
τηλεόραση και σπίτι,
η μαμά πλουτοκρατία,
θέλει τάξη κι ησυχία.
Αχ, ταλαίπωρε πολίτη,
που με θεωρείς αλήτη,
άλλη μια τετραετία
σου ζητάει η εξουσία
και θα ξαναυποκύψεις.
Νιώθεις καταδικασμένος,
κερατάς μα και δαρμένος,
έξω πάλι απ’ το παιχνίδι,
πάλι φτωχός.
Στις ειδήσεις τον ταράζουν,
καραγκιόζηδες ουρλιάζουν,
είναι όλοι τους αθώοι,
φταίει αυτός.
Μα αλλάζει το κανάλι
κι η ομάδα του η μεγάλη
έχει κρίσιμο αγώνα
κάπου εκει τελειώνουν όλα,
όλα...
Γεια σου άμοιρε πολίτη
αναλώσιμε και θύτη,
κάνε κι άλλη οικονομία,
σου ρημάξαν τα ταμεία.