Ξελογιάστρα μου, τσαχπίνα πού γυρνάς
μ’ όλους παίζεις βρ’ αλανιάρα κι όλους τους γελάς
τους αδειάζεις την παντόφλα
και τους παρατάς, γιάλα.
Δεν ξηγιέσαι φίνα, άχου, βρε, τσαχπίνα
θα σε πάρουν πρέφα μέσα στην Αθήνα.
Ξελογιάστρα έχεις μάθει στον παρά
και πηγαίνεις μ’ άλλους
και τους παίρνεις τα λεφτά
αλανιάρα μάς ξηγιέσαι πονηρά, γιάλα.
Δεν ξηγιέσαι φίνα, άχου, βρε, τσαχπίνα
θα σε πάρουν πρέφα μέσα στην Αθήνα.
- Γεια σου Μήτσο μου, γεια σου Ατραΐδη μου!
Έχω μάθει αλανιάρα, μπελαλού
και μ’ αρέσουν τα σαντούρια, να `μαι μερακλού
να ξηγιέμαι με τους μάγκες
να `μαι χασικλού, γιάλα.
Έτσι θα ξηγιέμαι να μη συλλογιέμαι
μερακλού θα είμαι κι ότι θεν’ ας λένε
έτσι θα ξηγιέμαι να μη συλλογιέμαι
μπελαλού θα είμαι κι ότι θεν’ ας λένε.
- Ααχ, αχ!