Δε θέλω πια την ξενιτιά,
από μικρός γυρίζω,
επόνεσα τον τόπο μου,
θυμούμαι και δακρύζω.
Την κρύα βρύση, του χωριού
ήθελα να αγναντέψω,
να πιω νεράκι δροσερό
τα χείλη μου να βρέξω.
Θέλω ν’ ακούσω, να χαρώ
τραγούδια του χωριού μου,
που κλαίω σαν τα θυμηθώ,
δε βγαίνουν απ’ τον νου μου.
Αρνάκια θέλω, για να ιδώ
ν’ ακούσω κουδουνάκια,
φωνές γλυκές στις ρεματιές
που κελαηδούν πουλάκια.
Να βρω και την αγάπη μου,
είναι μαυροματούσα,
γλυκά λογάκια μου 'λεγε
μικρός την αγαπούσα.