Το καλοκαίρι άναψε,
φεγγάρι που μας άλλαξε
μορφή και βρήκε τρόπο
να κάνει νεραϊδότοπο
της γης το σκουπιδότοπο
που ανάσαινε με κόπο.
Και βγήκε το δυάρι μας
στο πέλαγο για χάρι μας,
σκαρί για ν'αρμενίσει.
Κατάρτια στο μπαλκόνι μας
και γλάροι στο σαλόνι μας
και δεν υπάρχει κρίση.
Απόψε μαζί μου ξεκίνα
να φτάσουμε μέχρι την Κίνα.
Στον Αύγουστο μείνε για πάντα
ν’ αράξουν νησιά στη βεράντα,
Τα όνειρα ανάψανε
σαν φάροι και μου τάξανε
λιμάνι να μου βρούνε.
Μα εγώ της γης τα πέλαγα
για σένα θα τα πέρναγα
κι οι πόθοι μου ας χαθούνε.
Γαλέρα μου τρικάταρτη,
ανάγκη τρισδιάστατη,
κοντά σου κάνε χώρο.
Στον κόσμο πάλι ο Αύγουστος
επέστρεψε σαν άσωτος
κι εγώ στον κάνω δώρο.
Απόψε μαζί μου ξεκίνα.....