Τα χρώματα της λησμονιάς
μοιάζουνε με της απονιάς τα μάτια, όταν νυχτώνει,
και ούτε που είδαν μια φορά
στου χρόνου πάνω τα φτερά
ποιοι ταξιδεύουν μόνοι.
Της λησμονιάς τα χρώματα
φοράει η ζωή και τρέχει
και ποιος θυμάται ονόματα
κι αγάπες που δεν έχει.
Τα χρώματα της λησμονιάς
φοράει πάνω του ο ντουνιάς
και ούτε που τον νοιάζει
ποιο χέρι κόβει τον ανθό
πώς φτάνει η πέτρα στο βυθό
και ποια ζωή βουλιάζει.