yokmuş gibiyim ben bu yaşamın içersinde
yokum hatta senin yüzünden benim bu çilem
sanki yaşamıyorum etkili oldun bu süreçte
seni sevmenin kederini yaşıyanım ben
doğru sevmem yetmedi sen benim yanlışımsın
en başında sandım ki benim şansımsın
gerçekler öyle değilmiş ki beni sarstın
yıkılmamda rolün çok büyük sen yalansın
o kadar sevmeme rağmen yok elde kalan
hatam sensin yani bana darbeyi vuran
başlattın sen hemde sönmeyecek yangınlar
ve canım çıktı sakinleşemedim kızgınlıktan
bu zehir edilen ömrü devam ettiremiyorum
yoluna koyamıyorum umutta edemiyorum
yokluğun yakınken varlığın oluyo uzakta
her saniye karanlık peşimde gölgem adeta
bunaldıkça canımda sıkılmaya doğru yöneldi
hep aynı seferleri yaşar oldu günlerim
bulamıyorumda hayatta mutluluğu saadeti
yaşıyo gibi değilim ki nasıl bulayım keyfi
daha senden geçebilmiş değilim ki ben
nasıl geçiyim feleğin o çemberinden
mutlulukta uzakta görülmüyo hiç izleri
sen beni yaşatsaydın yapardım her şeyi
sen beni yokolmaya mahkum edince yaşayamadım
bana yaşamak yerine yokolma hissini tattırdın
ama tadıda hiç iyi gelmedi çok sıkıntılı
yaşamamı isteseydin görünürdü hayat parıltılı
bi şans olurdu seninle birlikte yaşamak
yalnızlığa yeltenmezdim sana sarılarak
hayatla başedebilirdim senin yardımınla
ama maalesef bunların tamamı keşkelerle kaldılar