bu aralar ruh halim adeta çöküşlerde
kanlı gözlerimde geceyi zindan eder
şu bunalımlı hava bana sıkıntı yükler
sırtımda var hep tonlarca ağır yükler
bağlar sarar elimi kolumu gaddar günler
çıldırma potansiyelimde oldukça yüksek
evrenin yollarıda dolambaçlı ve tümsek
ekstrem meseleler eksik olmaz çevremden
yaşıyorum zoraki hayatı sevmesemde
delirme noktasına yaklaşma durumu ensemde
boşver gibisinden diyemem ben asla neyse
bunları yaşayanım kaçmak olmuyo bilinçsizce
sorunlarla kapışıyorum kanımda mücadele
etmem gerekiyo her olan bitene müdahele
teminatım yok tekim onaylamadığım düzende
başkasından öncede beni bulur aksilikler
bundan da hayata karşı hep aksiyim ben
ve bir o kadar da karakterimle asiyim ben
gazabımdan kork dünya sıfırı tüketmişken
işler hayra yorulmuyo ters giderken
derbeder kaderimle yoruldum usanmaktan
en kötüsüde şudur ki ödeşemiyom hayatla
mağlup oluyom hep umutlandığım maçlarda
zaaflarımın hepsini bulmuş bu alçak dünya
dadanmış kitlenmiş hayatımın tam ortasına
bitkinliğim geçmez bu dikenli yollarda
dertle boğuşmak sanki koğuş havası solumak
tam bu anda da gökyüzünde görünüyo dolunay
kafamın içinde binlerce onbinlerce soru var
kurtulcak mıyım çilelerden düşmüşken dara
kalacak mı bende deşilmedik bir yara
gidiyo muyum şimdi ben mutsuz sona