Αποκοιμήθηκα κι εξαφανίστηκες
άδειο τοπίο
όνειρο δίχως μετά
χωρίς φως και παιχνίδι.
Το φευγιό σου
κόβει τη γη μου
με αδειάζει
μου αναποδογυρίζει τη μέρα.
Η νύχτα έρχεται
και με υπερασπίζεται
με λέει τρελή
μου κλείνει το στόμα.
Κι εγώ να κλαίω
χωρίς εσένα να κλαίω
χωρίς εσένα πεθαίνω
πίνω όλο το Duero.
Μέσα από το μπουρδέλο
βλέπω τον ουρανό.