Αφηρημένη κι άναυδη κρατάω ένα ίσο
σε διακοπτόμενη γραμμή για να ισορροπήσω
Θυμάμαι τις φοβέρες τους κι αλλού θα κατοικήσω
στο λέω, σκοτώνω για στοργή μα δε γυρίζω πίσω
Ξύπνα με το ξημέρωμα μέσα σε ρευστά τοπία
η αλήθεια ζει καλύτερα έξω απ’ τη συγκυρία
Ξέχασα όσα πλήρωσα για ναύλα και για μπάρκα
σε τόπους που χαράζεται η σάρκα από τη σάρκα
Ξεθωριασμένη και μικρή δοκίμασα να χτίσω
χιλιόμετρα ψηφιδωτό για να σε συναντήσω
Ξύπνα με το ξημέρωμα μέσα σε ρευστά τοπία
η αλήθεια ζει καλύτερα έξω απ’ τη συγκυρία