Wat is het theaterleven toch een vreselijk gek bestaan
Steeds je geven om te leven ander blijf je onderaan
Voor het publiek de romantiek
En voor jou een elastiek
Knellend om je dertiere
En dat net op een premiere
Of een spijker in je schoen
En maar lachen voor je poen
Terwijl de hete spotlights zoemen
En je lichaam dat gaat zweten
Als je woorden bent vergeten
Maar na afloop krijg je bloemen
Afgepeigerd, nog wat daas
Maar nu moet u mij eens noemen
Wie krijgt heden na een werkdag
Nou nog bloemen van zijn baas
refr.:
Zondagmiddag matinee
Buiten schijnt de gouden zon
In het theater, stil en koud
Schijnt alleen wat klatergoud
Als ik dit vandaag maar aankan
Niets wat mij nog op kan beuren
Maar wat zit ik toch te zeuren
Over vijf minuten aanvang
En dan kijk je door het gaatje
Van het voordoek in de zaal
Je familie is gekomen
En ze zijn er allemaal
Vader, moeder, wat benauwd
Strakkies gaat er nog wat fout
Onze dochter op de planken
Als ze opkomt ga ik janken
Vader, die gaat veelste ver
Onze dochter is een ster
Met het water in je handen
Lees je 's morgens in de kranten
Zij heeft ook haar zwakke kanten
Kijk de lichten die gaan branden
Draaien in de juiste stand
En ik klapper met mijn tanden
Oh vanmiddag moet ik zeggen
Zat ik liever op het strand
refr.
Over twee minuten aanvang
Het kan ieder overkomen
Zo'n bui zet je niet stop
Voor je schrei zult niet schromen
Want het doek gaat toch wel op
Voor artiesten geen pardon
Want de show die must go on
Het orkest dat gaat de bak in
En dan krijg je al wat meer zin
En de buhnemeester zegt
Ik heb je spullen klaargelegd
Ja, dat is een ouwe taaie
Weinig volk kan hij wel tegen
Wacht maar, strakjes komt de regen
En dan zit je afgelaaien
Het orkest begint wat traag
Laat die rotbui nou maar waaien
Kom je moest perse het vak in
Want je wilde toch zo graag